Donderdag morgen melden we ons bij van Zoggel in het buitengebied van Berlicum. Het is een catering bedrijf met een eigen slagerij. Hier worden “onze” varkens en runderen verwerkt tot de vleespakketten.
Na een oproep van Yvonne Bax van de uitleverploeg hebben mijn vrouw Lizet en ik ons aangemeld. Ik was altijd al ergens gefascineerd naar wat er gebeurt “achter de deur” van een keuken in een restaurant bijvoorbeeld. Of hoe worden dus de vleespakketten samengesteld?
Ik zag dit als een kans om meer te weten te komen en we meldden ons aan. Yvonne was blij met onze aanmelding, want het is regelmatig puzzelen welke vrijwilliger wanneer kan meehelpen.
Nadat we ons hebben gemeld en ingeschreven bij de receptie van van Zoggel, krijgen we onze koks jas, inclusief haarnetje (heb ik volgens mij niet echt meer nodig 😊) en handschoenen.
In de slagerij wordt er al flink gewerkt: op de tafel ligt een karkas dat uitgebeend wordt. Hier zijn namelijk de slagers van van Zoggel aan het werk. Dit keer zijn er voor ons een aantal varkens en runderen geslacht (dat gebeurt overigens ergens anders) en die worden hier verwerkt naar 74 varkensvlees pakketten en 77 rundvlees pakketten.
Daar zijn 4 dagen voor gereserveerd, wij zijn er op de tweede dag. De eerste dag is er door de slagers kratten vol met mooi vlees voorbereid en hebben andere vrijwilligers samen met Yvonne een deel van het varkensvlees geseald en gestickerd.
We beginnen met de varkensvlees pakketten samen te stellen. We zijn met vieren. Drie van ons distribueren de gesealde producten in kartonnen dozen, en Yvonne bewaakt de aantallen: 4 pakjes gehakt per doos, 2 setjes gehaktballen, 1 fricandeau, etc. Er is geen ruimte om 74 dozen uit te stallen, dus moeten we in een aantal rondes werken.
Het werk vlot en al gauw hebben we een rolcontainer vol met pakketten varkensvlees. Deze rolcontainers kunnen in de vriescel gereden worden. Daar liggen ook de varkenskoppen, de restanten van de varkens die niet in de pakketten gaan. Deze gaan uiteindelijk naar het Koning Willen 1 College, die er toch nog iets mee kunnen. Mooi om zo het onderwijs te kunnen ondersteunen, én tegelijkertijd zoveel mogelijk van onze dieren te gebruiken.
In de slagerij, in de ruimte naast ons, is het inmiddels een behoorlijke herrie. Een van de slagers zaagt schenkels met een flinke lintzaag, die niet zou misstaan in een timmer werkplaats. Daarnaast maken de heren slagers zelf ook aardig wat herrie, het blijkt een gezellig en dynamisch bedrijf waar veel af en aan gelopen wordt. Iedereen is druk bezig. En toch, als wij als “gasten” vragen of er nog meer plastic zakjes zijn, of dat er nog meer stickers kunnen komen, neemt iedereen de tijd om te helpen. Regelmatig komt er iemand vragen of alles naar wens gaat.
Na een kop koffie in de kantine gaan we verder met het rundvlees. Dit is zojuist door de slagers verwerkt en kratten vol met prachtig rood vlees staan op ons te wachten. We zoeken voor ieder product een passend zakje, dat geseald kan worden. Tartaartjes worden in een mal geperst, soepvlees wordt afgewogen, schenkels geseald.
Terwijl ik bezig ben zie ik een jongen met zijn handen in een krat vol kip met saus wroeten. Als ik vraag wat hij aan het maken is antwoordt hij: “Kippeling!”. “Oh, waarvan is die saus gemaakt?”, vraag ik. “Oh, gewoon, van dit”, zegt hij terwijl hij op een groot pak vismeel wijst, “hetzelfde waar ze kibbeling saus van maken”. Ok….
Even later zegt hij dat hij met zijn school ook een keer op onze boerderij is geweest. “Koning Willem 1 College?” vraag ik hem. Hij antwoordt bevestigend, waarna ik vertel dat ik een keer een avond heb mogen helpen in de keuken van de Dutch Cuisine, en dat heel erg leuk en leerzaam vond.
Tijdens de middagpauze eten we ons brood in de kantine, waar de circa 20 personeelsleden van van Zoggel ook pauzeren aan één grote tafel. Het ziet er gezellig uit.
Na de pauze komen de echt mooie stukken vlees aan bod: flinke lappen sukade, mooie runderhaas en prachtige rode rosbiefen verdwijnen in zakken. Ik kan er niks aan doen, om zo’n rosbief door je handen te laten gaan, daar word ik echt vrolijk van!
Yvonne is chef sealen en houdt meteen ook de aantallen bij. Dat is later van belang als er pakketten gemaakt moeten worden. Als er weer een aantal kratten gevuld zijn worden ze naar de vriescel gereden. De dag hierna verwerkt de slagerij de biefstukken en worden deze geseald door een andere ploeg vrijwilligers. De dag daarna worden dan de rundvlees pakketten gemaakt.
Als alle vleespakketten gereed zijn en in dozen zitten, dan worden ze naar Vriesoord, onze opslag, gebracht. Wanneer je in de herenboeren stek aangeeft dat je een vleespakket wilt afnemen, dan haalt Boer Geert de gevraagde pakketten vanuit deze opslag en legt ze in de diepvries in de keet voor je gereed.
Tegen een uur of vier hebben we alles voor die dag gereed en in de vriescel staan en kunnen we terugkijken op een leuke en leerzame dag. Ik heb voor mezelf besloten dat ik dit zeker vaker ga doen. Het is naast mijn dagelijkse job echt leuk werk. Ik kan het iedereen aanraden!
Wil jij ook een dag of een dagdeel meehelpen, neem dan contact op met Yvonne Bax. Dat kan zaterdag bij de uitlevering of per email: yvonne.herenboeren@gmail.com. Je hoeft niet elke keer mee te helpen, maar het is goed om ploeg herenboeren te hebben die gevraagd kunnen worden.